بضی وقتها شنیدن صدای فکرت توی فضا

ترو می تونه به اون حقیقت مسخره نزدیک تر کنه

......که تو هنوز

ولی من می خوام دیگه نبینم

دیگه نشنوم

..........که هنوز

انقدر به انتظار نشسته ام که تمام وجودم تنهایی ام را زمزمه می کند
به اهنگی می ماند که خوش خوشان با زیبا یی اش مرا به سکوت
مرگبار کلمات می کشاند

پرواز را از یاد برده ام

!!لذت پرواز را می گویم , فراموشش کرده ام

تنهایی ام می داند برمن چه می گذرد
می داند که چه قدرسنگین قدم برمی دارم
می داند که سایه ام نیز بر من سنگینی می کند

دارم سعی می کنم چیزی بنویسم که یه کم به حسم نزدیک باشه چیزی مثل سکوت
حتما می گی دیونه شدم و با خودت می گی سکوت چیزی نیست که بشه اون و نوشت
ولی این و بدون انقدربا سکوت زندگی کردم که حالا بتونم اون و بنویسم

انقدرکه مردم ، خسته شدم

تباهم کردی زندگی ام را وجود از دست رفته ام را
فغان زاری ام زمزمه گوش خراش تنهای ام خواهد شد
تکرار نفسهایم نیزﺁزارم می دهد.گلویم سنگینی می کند
دلم اشوبی عجیب دارد

گفتن نگیم

ااامین

من را ازخودم بگیر
بمیران
به سادگی
ااااامین

پی کدام بی پایانی مراخواهند برد نمی دانم

خالی ام از هیچ

انتها

کاش می شد لحظه به انتها رسیدن رو برای تو بگویم

نوش

تمامی وجودم را از تنهایی سرکشیدم، تلخ بود

پیشگویی ادامه برای هیچ ، زیرکانست نه؟

.خاطره بودنش را زندگی کردم مثل هر روز،هرچند او نیز

گاهی

هرزگاهی صدای نبودن خنده های کودکیم

مرا به یاد دوست داشتن تنهایی ام می اندازد

تمامی نبودنش را با لبخند بی منت لبانش از یاد بردم ......

انتظار

پی ِبی پایانی ِ این انتظار، تنهایی بی انتهایم را می گریم
انقدر که دلم می خواهد به انتهای این سردرگمی برسم
برای تو گریستن نیز دیگر ارامم نخواهد کرد انقدر گریستم که اشکهایم هرزگاهی دوری ِگونهایم را به ثانیه ای سپری خواهد کردوانقدر راحت می روی و می گذری که انگار نبودنم برایت کلامی بیش نیست میدانم، تو باز خواهی رفت، انقدر سبک که رفتنت قدمی بیش نخواهد بود ومن باز خواهم مرد....

. گفتم باز؟ وای بر من که برای رفتنت لحظه شماری می کنی

میل طبیعی به بیان مطلب : ولی سیرم ممنون
میلی برای بلعیدن کلمات ناقص الخلقه شما مرد مان ابله که همه چیز را در خود می بینید ندارم وای بر شما که گوش شنوایی برایتان نیست

مرگ

سکوت همیشه تصویر مرگ ادماست

تنهایی

وجود سرشار از تهی ام را برای تکرار تنهایی ام نثار تو خواهم کرد تا شاید بی منتی ادمی را با خود به یدک کشم به ان خیال که فریاد تنها یی ام را به گوشت رساندم وتوتمام ان تنهایی را به نظاره نشستی اری بی منتی تو را خواهم اخر تمام تنهایی پرام را نثارت کردم دیگر چیزی ندارم

تنهایی

تنهایی ام می داند برمن چه می گذرد
می داند که چه قدرسنگین قدم برمی دارم
می داند که سایه ام نیز بر من سنگینی می کند

غبطه

بهتره که بی درنگ بگم : به شما غبطه نمی خورم،اصلا غبطه نمی خو رم
چون هیچ چیزه غبطه اوری درحال و روزتان ندیدم

جز یک چیز، شما انچه را که نمی توانید ببینید، می توانید بنویسید
واگر چنین خوش داری که به حا لت غبطه بخورم این تفاوتی ناچیز ا ست
و بگویم در عوض مرگ نزد من با طنی متفا وت دارد
هنگامی که مرگ چهره را لمس می کند،

تن هیچ تغییری نمی کند در نهایت،مختصر تب

مردگان ما در قایقی گذاشته می شوند
قایق بر روی رودخانه روشن به کجا می رود، کس نمی داند
تنها قایقرا ن بزرگ خبر دارد، قایقرانی که درباره ا ش هیچ نمی دانیم
مگر انکه هست